ولایت فقیه
چندی پیش مطلبی با عنوان تخریب علامه مصباح در وبلاگ درج گردید که در ذیل آن خوانندگان محترم در مورد موضوع ولایت فقیه به بحث و تبادل نظر پرداختند. به همین دلیل بر آن شدیم تا سطوری در این باب بنگاریم.
ولایت فقیه موضوعی نیست که از انقلاب اسلامی ایران و از تفکرات گرانقدر حضرت امام خمینی(ره) نشأت گرفته باشد بلکه از ابتدا این موضوع در میان فقها رایج بوده و احادیثی هم در این زمینه داریم. فقهای عظام شیعه تقریباً در مورد اصل ولایت فقیه اختلافی ندارند و تنها در مورد گستره‌ی وظایف ولی فقیه آرای مختلفی وجود دارد. به نظر حضرت امام خمینی(ره)، ولی فقیه تمام وظایف امام معصوم(علیه‌السلام) در اداره‌ی جامعه را دارا می باشد و حتی می‌تواند مانند امام معصوم(علیه‌السلام) بنا به مقتضیات زمان، احکامی متفاوت صادر نماید، کما اینکه امام بزرگوار ما حج را که به نص قرآن کریم بر مسلمان مستطیع واجب می‌باشد، در برهه‌ای از زمان و بنا به دلایلی حرام اعلام نمودند.
اینکه معصوم از گناه و خطا و اشتباه مصون می‌باشد امری واضح است و لیکن کارگزاران حکومت معصومین از خطا و گناه مبرّا نبودند و شواهدی در این زمینه در تاریخ موجود می‌باشد. مصون بودن از گناه برای غیر معصوم با اتّکال به خداوند متعال و تعالیم دینی امری ممکن است و شخص غیر معصوم می‌تواند به مراتب و درجاتی از عصمت نایل شود ولی این مطلب بدین معنا نیست که چنین شخصی لزوماً از خطا و اشتباه نیز مصون باشد و باید بین گناه و خطا فرق گذاشت. مؤیّد سخن ما این است که همگان قبول دارند که مراجع عظام تقلید ما با وجود اختلاف در فتاوایشان، هیچکدام مرتکب گناه و فعل حرامی نشده‌اند ولی هر عقل سلیمی تأیید میکند که در موارد اختلاف فتوا، تنها یک فتوا صحیح است و صادرکننده‌‌های فتاوای دیگر گرفتار خطا و اشتباه شده‌اند.
امکان اشتباه از لحاظ عقلی برای ولی فقیه نیز متصور است منتها اشتباهات وی با توجه به شرایط ولایت فقیه در پایین‌ترین درجه‌ی امکان می‌باشد و به صفر رسیدن خطاها نیز عقلاً غیر ممکن نیست و می‌توان تصور نمود که ولی فقیه از اشتباه و خطا نیز مصون باشد.
بعد از انقلاب بنا به گواهی ولی فقیه وقت اشتباهاتی صورت گرفته است و البته باید توجه داشت که صِرف سخن ولی فقیه در مورد اشتباهات صورت گرفته نمی‌تواند دلیل بر وقوع خطا از ناحیه وی باشد و اینگونه سخنان می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد همانطور که می‌توان واقعاً وقوع خطا را متصور شد.
در هر صورت وظیفه‌ی قاطبه‌ی مسلمانان و ملت ایران، تبعیت بی چون و چرا و همه جانبه از فرامین رهبری می‌باشد و همگان باید در برابر منویات وی که برگرفته از معارف وحیانی و بینش الهی و با استعانت از خداوند متعال و ائمه اطهار(علیهم‌السلام) می‌باشد سر تسلیم فرود آورند و البته لازم به ذکر است که چنین رویکردی به معنای پرستش ولی فقیه نیست. همچنین باید مد نظر داشت که به دلیل شرایط زمانه به هیچ وجه جایز نیست که جایگاه مرجعیت و ولایت فقیه و شخص ولی فقیه زیر سؤال رود و بر همگان لازم است که در حفظ و حراست از این جایگاه کوشا باشند.
به همین مختصر بسنده نموده و در صورت نیاز مطالب بیشتر را در پاسخ به نظرات عنوان می‌دارم.
والحمدلله رب العالمین
آیا کودتا کردن در مساجد و بیرون کردن ائمه جماعات از مساجد و تغییر در فرهنگ جا افتاده یک مسجد مصداق دفع نیست؟ آیا جذب فقط در مورد چند تابچه است؟ آیا فقط سیاست دین مهم است؟ عطوفت دین کجاست؟